کابوس تنهایی
عزیزم!!!
عروسکت را زیاد درآغوش نگیر
گاه گاهی خانه ی شنی که می سازی
خودت خراب کن
… … … عزیزم!!!
گاهی با هم بازی زیبایت قهر کن
و زیاد به گریه ی او اهمیت نده
عادت کن ، بیاموز
برگ های گل گلدانت را زیاد لمس نکن،
ممکن است به آن عادت کنی ، تو خزان
را تجربه نکرده ای
کمی بترس- بلندیها را تجربه کن
و پایین آمدن با سرسره را تجربه کن
و از همه مهمتر الاکلنگ را
چون زندگی تورا برای بازی دادن!!!!
سریع بزرگ می کند .!!!!
+ نوشته شده در پنجشنبه چهارم تیر ۱۳۹۴ ساعت 10:8 توسط ALONE REzA
|
قــول بــده کــه خــواهــی آمــد امــا هــرگــز نیــا! اگــر بیــایــی هــمه چیــز خــراب می شــود! دیــگر نــمی تــوانــم اینــگونــه بــا اشتــیاق بــه دریــا و جــاده خیــره شــوم! مــن خــو کــرده ام بــه ایــن انتــظار، بــه ایــن پــرســه زدن هــا در اسکــله و ایستــگاه! اگــر بیــایــی مــن چشــم بــه راه چــه کســی بمــانــم؟