حرف های نگفته
بلا تکلیفم....
مثل کتاب فراموش شده
ای
که روی نیمکت یک پارک سوت
وکور؛
باد دیوانه ،
نخوانده ورقش
میزند...
هر ورقش؛
بیت بیت غزلش؛قصهء
من....
+ نوشته شده در چهارشنبه بیست و پنجم اردیبهشت ۱۳۹۲ ساعت 16:58 توسط ALONE REzA
|
قــول بــده کــه خــواهــی آمــد امــا هــرگــز نیــا! اگــر بیــایــی هــمه چیــز خــراب می شــود! دیــگر نــمی تــوانــم اینــگونــه بــا اشتــیاق بــه دریــا و جــاده خیــره شــوم! مــن خــو کــرده ام بــه ایــن انتــظار، بــه ایــن پــرســه زدن هــا در اسکــله و ایستــگاه! اگــر بیــایــی مــن چشــم بــه راه چــه کســی بمــانــم؟