02400000سال ها بعد از یاد خواهے برد
روزے ،کسے به انتهاے /نامتـــ/ که مے رسید
 رؤیایشــ /جوانه/ مے زد
 سال ها بعد از یـــاد خواهے برد
 هرم همیــ نگــاه و تلخے همیــלּ /بے تـابے/ را
 که کسے /روزگارے/ قصه ے هر سحرگاهشــ ،
 آغــاز هر نگاهشــ تکـــرار /نـام تو/ بود...
 و خواندלּ واژه هایے از سر /مهربانے/ اتــــ .
 دلم/ تنگــــ /خواهد شد ،
 هم براے /تو /٬
هم براے امروز خودم
 و هم براے /سحرگاهاלּ آرام/ ایـــלּ روزهایم ...
 دل مے بندم به /یادتــــ/
 که هیچ زمانے براےدلم /نــــــــاز/ نمے کند02400000